راهکارهای تقویت دیپلماسی ورزشی ایران در عرصه بینالملل
تاریخ انتشار: ۲۲ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۵۰۷۳۷۶
دفتر مطالعات آموزش و فرهنگ این مرکز در گزارشی با عنوان «ارائه راهکارهای تقویت دیپلماسی ورزشی جمهوری اسلامی ایران در عرصه بین الملل»، عنوان کرده است که ورزش بینالملل با سازوکارها و نهادهای بزرگ خود ازجمله کمیته بینالمللی المپیک (۲۰۸ عضو) و فیفا (۲۱۲ عضو) توانسته است حتی از سازمان ملل متحد (۱۹۶ عضو) نیز پیشی گرفته و موفقیت یک کشور در این رویدادها با اعتباری جهانی همراه باشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
براساس این گزارش مفهوم دیپلماسی ورزش بهعنوان یکی از شاخصهای اصلی توسعه قدرت نرم و دیپلماسی عمومی مورد توجه بسیاری از کشورهای توسعهیافته و اقتصادهای نوظهور (بریکس) قرار گرفته است. جهان امروز معتقد است همانگونه که دیپلماتها برای تحقق منافع ملی به دور میز مینشینند، ورزشکاران نیز برای تقویت این منافع به دور پیست میدوند.
گزارش مرکز پژوهشهای مجلس میافزاید که صرفنظر از پیشینه تاریخی ورزش در گسترش صلح و جلوگیری از دشمنیهای میان کشورها، ظرفیتهای مختلف جهانیاش ابزار قدرتمندی است که دولتها میتوانند بهصورت گسترده از آن برای پیشبرد خواستهها و منافع ملی خود استفاده کنند و از ظرفیتهای پیدا و پنهان آن سود ببرند. بهنظر میرسد که سیاستمداران عرصه روابط دیپلماتیک کشورمان همچنان بهرهمندی بهینه و مناسبی از قدرت دیپلماتیک ورزشکاران، داوران، مربیان و بهطور کلی موقعیت ورزش ایران نمی-کنند و بهرغم استفاده غیرمستقیم سایر کشورها از ورزش برای رساندن پیام خود به جامعه جهانی، این موضوع در دستگاه دیپلماتیک کشور ما مورد استفاده جدی قرار گرفته است.
در این میان مطالعه «چیستی، چرایی و چگونگی» استفاده از دیپلماسی ورزشی در کشورهای موفق و همچنین وضعیت موجود دیپلماسی ورزش کشورمان میتواند تصویر روشن و دقیقتری از ورزش بهعنوان اهرمی در راستای تقویت ارتباطات و تعاملات عرصه بینالملل ارائه نماید.
گزارش مرکز پژوهشهای مجلس تصریح میکند که طی چند سال گذشته کشورهای مختلف در تلاش بودهاند جهتگیری دستگاه دیپلماسی خود را صرفاً به مقامات رسمی کشورهای مقابل معطوف نساخته و سازههای اجتماعی و ذهنی مردم آن را نیز متأثر سازند؛ لذا با توجه به تلاش روزافزون مثلث عبری، عربی و غربی جهت حملات مداوم رسانهای و تبلیغاتی علیه ایران و همچنین تشدید تحریم، بهنظر میرسد که دیپلماسی ورزش بهعنوان یکی از ابزارهایی که توان مشروعسازی اهداف ملتها را داراست، میتواند به اهداف سیاست خارجی کشورمان کمک زیادی کند.
افزون بر این، بهنظر میرسد که سیاستمداران عرصه روابط دیپلماتیک کشورمان همچنان بهرهمندی بهینه و مناسبی از قدرت دیپلماتیک ورزشکاران، داوران، مربیان و بهطور کلی موقعیت ورزش ایران نمیکنند و بهرغم استفاده غیرمستقیم سایر کشورها از ورزش برای رساندن پیام خود به جامعه جهانی، این موضوع در دستگاه دیپلماتیک کشور ما مورد استفاده جدی قرار گرفته است.
فقدان استراتژی کلان، نداشتن ضمانت اجرایی مناسب و نبود تلاش دیپلماتیک همافزا و نه جرقهای در وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران سبب شده تا ورزش نیز همانند سایر ابعاد دیپلماسی عمومی نتواند خود را بهعنوان اهرمی سیاسی ـ اقتصادی برای رسیدن به اهداف عالیه نظام مطرح نماید. در فضای ظالمانه تحریم دولت آمریکا، ورزش ایران میتواند بهعنوان اهرمی برای تسهیل و تقویت روابط با سایر کشورها بهویژه کشورهای اسلامی همسایه مورد استفاده قرار گیرد تا علاوه بر تقویت تعاملات ورزشی در عرصه بینالملل، ایران را بهعنوان کشوری باز و با پتانسیل بالا در جهت توسعه گفتگو به جهانیان معرفی نماید.
گزارش مرکز پژوهشهای مجلس در راستای عملیاتی شدن نقش ورزش در دیپلماسی عمومی و تسهیلگری آن در ارتباطات بیندولتها و همچنین تقویت و ارتقای ورزش عرصه داخلی و خارجی، راهکارهای پیشنهاد داده که در نخستین مورد آن تصریح کرده است که بهمنظور بهرهگیری از ظرفیتهای ورزشی در دیپلماسی و روابط بین الملل، شناسایی جدیدترین تحولات و نقشآفرینی فعال در این عرصه و نیز تسریع و تسهیل ورزشهای قهرمانی و حرفهای بین جمهوری اسلامی ایران و کشورهای هدف، وزارت امور خارجه موظف است با همکاری سازمان امور اداری و استخدامی و وزارت ورزش و جوانان، نسبت به ایجاد پست سازمانی در سفارتخانههای کشورهای هدف با شرح وظایف مشخص بهعنوان رایزن ورزشی اقدام نماید.
پیشنهادهای دیگر مرکز پژوهشهای مجلس شامل افزودن شاخص «تسلط در صحبت کردن و خواندن متون یک زبان خارجی با اولویت زبان انگلیسی» در شرایط اختصاصی نامزدهای متصدی پستهای رئیس، نایب رئیس، دبیرکل و عضویت هیئت اجرایی کمیتههای ملی المپیک و پارالمپیک و همچنین رئیس، نایب رئیس و دبیر فدراسیونهای ورزشی کشورمان توسط وزارت ورزش و جوانان، پیگیری، هماهنگی و اقدام در وزارت ورزش و جوانان، کمیته ملی المپیک و فدراسیونهای ورزشی مربوطه جهت برگزاری اردوهای مشترک تیمهای ملی کشورمان با تیمهای ملی کشورهای دوست و همسایه در رشتههای ورزشی دارای ظرفیت و افتخارآفرین ایران و کشورهای مربوطه، شناسایی، پیگیری، تلاش و اقدام در وزارت ورزش و جوانان، کمیته ملی المپیک، کمیته ملی پارالمپیک و فدراسیونهای ورزشی مربوطه جهت برگزاری اردوهای مشترک تیمهای ملی کشورمان با کشورهای قدرتمند و افتخارآفرین در رشتههای پُرمدال بازیهای المپیک، پارالمپیک، آسیایی و پارآسیایی جهت ظرفیتسازی، تقویت و ارتقای سطح فنی ورزش کشور و مدالآوری ورزشکاران ملیپوش در بازیهای مربوطه پیش رو، شناسایی، پیگیری، تلاش و اقدام در وزارت ورزش و جوانان، کمیته ملی المپیک، فدراسیونهای ورزشی مربوطه جهت انعقاد تفاهمنامه با باشگاههای قدرتمند و دارای آکادمی سراسر جهان در رشتههای ورزشی درآمدزا در ورزش و دارای ظرفیت در ورزش کشورمان ازجمله رشتههای فوتبال، والیبال و بسکتبال جهت نقلوانتقال بازیکنان در سنین پایه بهمنظور پشتوانهسازی تیمهای ملی کشورمان و ارزآوری برای کشور، پیگیری، رایزنی، هماهنگی و اقدام در وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک جهت برگزاری «بازیهای نوروز» بهصورت دوسالیانه در رشتههای ورزشی منتخب تیمی و انفرادی و در هر دو بخش آقایان و بانوان با پیشنهاد جمهوری اسلامی ایران و حضور ۱۷ کشور برگزارکننده رسوم جشن نوروز بهمنظور گسترش ارتباطات و تعاملات بینالمللی کشورمان و تقویت و ارتقای سطح فنی و فرهنگی بازیکنان تیمهای ملی کشورمان در رشتههای ورزشی منتخب، پیگیری، رایزنی، هماهنگی و اقدام در وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک جهت برگزاری مسابقات جام خزر با حضور پنج کشور حاشیه دریای خزر بهصورت سالیانه که در هر سال، مسابقات در یک رشته ورزشی و در هر دو بخش آقایان و بانوان به میزبانی یک کشور برگزار میشود و بهمنظور افزایش ارتباطات و تعاملات کشورمان با کشورهای حاشیه دریای خزر در ابعاد مختلف و تقویت و ارتقای سطح فنی بازیکنان تیمهای ملی در رشتههای منتخب و ایجاد «کمیسیون کرسیهای بینالمللی ورزش» در کمیته ملی المپیک و کمیته ملی پارالمپیک و ذیل شورای عالی تربیت بدنی و ورزش در وزارت ورزش و جوانان بهمنظور پیگیری، رایزنی، هماهنگی و اقدام جهت کسب کرسیهای مهم و اثربخش نهادهای بینالمللی ورزشی بهویژه در سطح جهانی، است.
باشگاه خبرنگاران جوان سیاسی مجلسمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: مرکز پژوهش مجلس دیپلماسی ورزشی اقدام در وزارت ورزش و جوانان جمهوری اسلامی ایران مرکز پژوهش های مجلس تیم های ملی کشورمان فدراسیون های ورزشی رشته های ورزشی کمیته ملی المپیک تیم های ملی کشور هماهنگی و اقدام دیپلماتیک کشور عرصه بین الملل تقویت و ارتقای دیپلماسی ورزش جهت برگزاری بین المللی یک کشور کشور ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۵۰۷۳۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پشت پرده فعالشدن دیپلماسی آفریقاییِ ایران چیست؟
فرارو- جمعه گذشته تهران میزبان دومین "اجلاس بین المللی ایران و آفریقا" بود. نشستی که با حضور مقامهای ارشد بیش از ۳۰ کشور آفریقایی به ویژه وزرای اقتصاد برگزار شد. بسیاری از تحلیلگران معتقدند که این قبیل نشستها میتوانند مقدمهای برای وقوع تغییرات مثبت در روابط خارجی و به طور خاص دیپلماسی اقتصادی باشند.
به گزارش فرارو؛ در این راستا، یکی از نکاتی که چندین سال است از سوی کارشناسان مسائل راهبردی و تحلیلگران به عنوان نقدی به سیاست خارجی ایران مطرح شده، غافل شدن از برخی حوزههای جغرافیایی در عرصه سیاست خارجی و صرفا تمرکز بر برخی مناطق و کشورهای خاص است. موضوعی که در برخی موارد در بزنگاههای تاریخی موجب وارد آمدن آسیبها و خساراتی شده است.
با این همه، دولت سیزهم از زمان آغاز به کار خود در سال ۱۴۰۰، تمرکز ویژهای بر توسعه روابط با مناطق مغفول در حوزه سیاست خارجی ایران معطوف کرده است. ابراهیم رئیسی در دو نوبت در قالب تورهایی به کشورهای آفریقایی سفر انجام داده و توسعه روابط با آفریقاییها را یکی از محورهای اصلی سیاست خارجی دولت سیزدهم توصیف کرده است.
معادلهای که در قالب نشست بین المللی اخیر ایران و آفریقا نیز نمودهای عینیتری گرفته است. با این همه، واقعیت این است که اقبال به توسعه روابط با کشورهای آفریقایی در شرایط حاضر، به طور خاص تحت تاثیر ۳ مولفه مهم و محوری است.
۱. بازارِ رو به رشد کشورهای آفریقاییقاره آفریقا جمعیتی بیش از یک میلیارد نفر را در خود جای داده و بسیاری از تحلیلگران اقتصادی بر این باورند که شاخصهای اقتصادی در شمار قابل ملاحظهای از کشورهای افریقایی رو به رشد بوده و پالس هاس مثبتی را در مورد آینده این دسته از کشورها به ویژه در حوزه اقتصادی مخابره میکنند.
در حقیقت، هم جمعیت این قاره چشمگیر است و هم درآمد خانوارها در آن رو به بهبود است. این دو مولفه در نوع خود کشورهای آفریقایی را به یک بازارِ هدف بسیار مناسب برای بسیاری از کشورهای جهان تبدیل میکنند. ایران نیز با توجه به ظرفیتهای صنعتی و تولیدی خود از این قاعده مستثنی نیست. میتواند کالاهای ساخت خود را که از کیفیت بین المللی برخوردارند و البته کشورهای آفریقایی میتوانند آنها را در مقایسه با نمونهای مشابه خارجی، با قیمت کمتری تهیه کنند، به آفریقا صادر کند.
موضوعی که هم برای ایران و هم ملل آفریقایی حامل نفع و سود است.
۲. کسب حمایت موثر سیاسی در عرصه بین المللیبلوک کشورهای آفریقایی از وزن قابل توجهی در نهادها و سازمانهای بین المللی برخوردارند. آفریقا چیزی در حدود ۵۴ کشور را در خود جای داده که آنها در جنبش عدم تعهد، گروه ۷۷، مجمع عمومی سازمان ملل متحد، و دیگر نهادهای بین المللی، بازیگران مهم و تاثیرگذاری هستند.
در این چهارچوب، ایران به واسطه توسعه پیوندهای سیاسی و اقتصادی خود با بلوک کشورهای آفریقایی میتواند روی کارتِ رایدهی آنها در نهادهای بین المللی حساب ویژهای باز کند. موضوعی که یک برگ برنده موثر به حساب میآید. این مساله به ویژه در بحبوحه تشدید تنشها و رقابتهای ژئوپلیتیک و ایدئولوژیک بین المللی، از ابعاد جدی تری نیز برخوردار میشود.
۳. توسعه نفوذ بینالمللی ایران در قالب یک قدرت منطقهایدر نهایت باید به این مساله نیز اشاره کرد که ایران در منطقه غرب آسیا یک قدرت قابل توجهِ منطقهای است. این کشور به عنوان یک قدرت منطقهای، طرح و برنامههایی برای توسعه نفوذ خود دارد. مسالهای که در عرصه روابط بین الملل برای هر بازیگر دیگری غیر از ایران نیز امری طبیعی محسوب میشود.
حال در این میان، اشتراکات تاریخی و فرهنگی ایران و برخی ملل آفریقایی و در عین حال وجود ظرفیتهای نرم فرهنگی نظیر حضور شیعیان در برخی کشورهای آفریقایی و یا مهاجرت تاریخی برخی اقوام ایرانی به کشورهای آفریقایی، بسترهای مناسبی را نیز برای توسعه نفوذ ایران در میان کشورهای آفریقایی ایجاد کرده اند.
بسترها و ظرفیتهایی که تاکنون مورد بی توجهی بوده اند و حال توجه به آن ها، یکی از الزاماتی است که با توجه به افزایش وزن و قدرت منطقهای و بین المللی ایران، از اهمیت بسیار زیادی برخودار میشوند. معادلهای که موجب شده تا بار دیگر قاره آفریقا مورد توجه تصمیم سازان حوزه سیاست خارجی ایران قرار گیرد.